De column van 9 oktober eindigde als volgt:
Ja, een baby die aan het groeien is, moet ook steeds in de gaten gehouden worden en een ukkie, een peuter blijf je voorlopig nog volgen. Dat wordt nu dus onze taak ‘voor de schermen’.
In de periode van drie maanden ziekenhuisopname is een dagboek bijgehouden. Al die medische informatie zou immers nooit onthouden kunnen worden. Voor het schrijven van een waargebeurd verhaal is deze informatie zeer waardevol gebleken. Na bijna drie maanden kwam er gelukkig wel een einde aan die lange periode ziekenhuisopname. Dan wordt je daar toch wel gelukkig van toch? Blij konden we nu verder met ons ‘gewone’ leven. Dachten we… Dat die grote baby, die vader van onze kinderen, de echtgenoot echter helemaal niemand kende, zelfs zichzelf niet, zal blijken. Nu en in de toekomst. Met een flinke hersenbeschadiging kun je ook nog andere symptomen hebben of krijgen. Er volgt een periode van zware epileptische aanvallen. Nieuwsgierig naar het verdere verloop van dit verhaal? De komende weken zal in de vrijdagmiddag column steeds een korte aanvang van één van de hoofdstukken uit het boek ROTZAKKEN gepubliceerd worden. Vandaag een klein stukje uit het begin van hoofdstuk 4:
De afbeeldingen die bij de aanvang van elk hoofdstuk in het boek staan, zijn grafische werken van Cees de Gast, graficus/kunstenaar uit Reuver.
Hoofdstuk 4
Epilepsie
Tekst uit het boek: Epilepsie, wat is dat nou precies? Het komt voor in vele vormen. Er is bij epileptische patiënten sprake van het meestal plotseling ontstaan van lichte aanvallen tot zeer zware aanvallen. We zien absences, het eventjes afwezig zijn, het plotseling omvallen, het schudden en shaken, soms ook bewusteloosheid. Het kan allemaal. Verlammingsverschijnselen komen soms ook voor. Enz…
In hoofdstuk 4 van het boek ‘ROTZAKKEN, invloed van micro-organismen op de hersenen’ wordt gekeken naar de verschillende epileptische aanvallen die het gevolg zijn van de hersenbeschadiging. Het wordt hier in huis zo’n beetje lopende bandwerk.
Reageren: anskreb@ziggo.nl