De column van 3 juli 2020 eindigde als volgt:
Dan wordt in de Staatscourant gepubliceerd dat in onze gemeente een geval van infectieziekte als bedoeld in de ‘Wet Bestrijding Infectieziekten en Opsporing Ziekteoorzaken’ voor komt. Deze publicatie vindt plaats onder de volgende noemer: ‘Meningococcen-sepsis’.
Column 10 juli 2020 uit het boek ROTZAKKEN, HOOFDSTUK 3
geen IC meer, geen bezoek toegestaan
Op 20 maart gaat de zieke van de Intensive-Care-afdeling terug naar de afdeling neurologie. We horen via het ziekenhuis dat wij voor een bezoek niet meer naar de ic-hoeven te komen maar naar een kamer op de afdeling neurologie. Hij is op een aparte kamer gelegd. Aan de buitenkant van de deur is een rood plakkaat geplakt: ‘Geen bezoek toegestaan’. Omdat wij tegen dat plakkaat aanlopen, gaan we niet naar binnen. We gaan bij de balie vragen: “Wat nu?”
Er wordt verteld dat alleen wij, onze dochters en ik, toegang hebben tot het bezoek aan de patiënt. Mijn moeder mag ook weleens meekomen, tevens de broer van hem. Maar verder alles beperkt. Door die hoge koorts en die infecties bij het inbrengen van de infusen zit er weinig vooruitgang in het proces van de ziekte.
‘Geen bezoek toegestaan’ is vanwege het grote besmettingsgevaar.
Er zijn allerlei regels ingesteld om overdracht van deze besmettelijke ziekte te voorkomen. Verpleegkundigen moeten, nadat ze de zieke verzorgd hebben, alle materialen die voor medische doeleinden gebruikt zijn, vernietigen. Het te wassen beddengoed en de te wassen kleding moeten in hermetisch gesloten plastic zakken worden afgevoerd. Ook wij moeten ontsmet worden als we de kamer verlaten.
Door die hoge koorts en de infecties bij het inbrengen van de infusen zit er weinig vooruitgang in het genezingsproces. Omdat er steeds te veel problemen zijn met al die ontstekingen, is na een aantal dagen besloten, dat er geen infuus meer zal worden ingebracht. Er wordt gewerkt met een sonde waarin astronautenvoeding zit. Maar helaas, de organen die na de comateuze toestand niet goed meer functioneren, verwerken de voeding niet. Het gevolg van het inpompen van voedsel is in korte tijd goed zichtbaar. Binnen een paar dagen zwelt het lichaam op. We zien ineens een enorme dikke buik. Het blijkt een verstopping te zijn.
Dan wordt op 28 maart begonnen met het leegpompen van de ingewanden. Tegelijkertijd wordt, zowel aan de onderkant als ook aan de bovenkant van de spijsverteringsorganen, de ingepompte voeding uit de ingewanden getrokken. Alles loopt langzaam via slangetjes terug naar buiten. Maar net als een van de slangetjes is losgeschoten, komen wij zijn kamer binnen en zien over de vloer en op het bed die vieze troep liggen. Het verplegend personeel is direct attent, er worden zeer snel maatregelen genomen. Wij moeten op de gang wachten tot de patiënt gewassen en verschoond is. Ook de kamer wordt gepoetst. Vanaf nu krijgt hij geen astronautenvoeding meer. Er zal naar een oplossing gezocht moeten worden. Het wordt een moeizaam proces. Uiteindelijk zijn de organen langzaam in hun normale functie gaan werken.
Intussen: “Godverdomme, non de dju.”
Hij vloekt en tiert af en toe behoorlijk. Zo kennen wij hem niet. Hij heeft het dan ook heel benauwd als hij merkt dat hij niets meer weet. We blijven eindeloos zijn naam (voornaam en achternaam) herhalen. We blijven vertellen dat hij beeldend kunstenaar is. Dat hij getrouwd is, een vrouw heeft en twee dochters. Eens zal het toch wel duidelijk moeten worden. Erger is nog dat die volwassen man van 47 jaar, door die incontinentie behoorlijk alles vervuild. Hij smeert af en toe de poep door het hele bed. Vaak is hij de hele nacht aan de diarree. Het verplegend personeel heeft het er behoorlijk druk mee.
Bij ons groeit wel het respect voor alle mensen, die zoveel zorg geven en dag en nacht gewoon doorgaan. Wat een super werk wordt er geleverd.
Dat de vader van onze kinderen, mijn man, alles opnieuw moet leren, blijkt uit zijn dagelijkse leven. Elke dag komen wij voor verrassingen te staan. Hij haalt mijn broers door elkaar. Kent zijn eigen broer niet. Mij deelt hij bij van alles in, behalve waar ik hoor: ‘zijn vrouw’. Nou, het kan allemaal bij hem.
Reageren? Informatie? anskreb@ziggo.nl