Blog

In de zalen van ’t Paradies in Roermond wordt gedurende een onbepaalde tijd een gedeelte van de werken van Cees de Gast  geëxposeerd. Prijzen van de geëxposeerde werken via anskreb@ziggo.nl of via telef. 0650600664    

 

Effe wegeweest en nu weer terug. De vrijdagmiddag columns worden weer opgestart. Na alle perikelen bij de verkoop van die mooie fabriek daar midden in Reuver, zeker perikelen bij zo’n grote ruimte leeg maken en opruimen van alles wat je te veel bewaart in alle jaren. Bijna veertig jaar bewoning, om exact te zeggen deze zomer precies 39 jaar. Meer dan de helft van mijn leven. Nou ja bijna de helft. Ik ben ook niet de jongste meer. Het opruimen en de verhuizing zit er op. Nu nog een aantal mooie en leuke dingetjes doen. Zoeken naar extra punten bij het aankleden van mijn nieuwe woning. Ook leuk: goed rondkijken in je nieuwe woonvertrekken. Hoe ga ik alles plaatsen en neerzetten? Het oogt heel anders dan in die voormalige Colbertsfabriek, Bijzonder zou ik het bijna noemen. Van een vier meter hoogte in het woonvertrek is het nu 240 à 250 hoog. Och het zal vanzelf wennen. En nu dus geen wekelijkse expositieronde meer. Het wordt wel extra aandacht en tijd besteden aan de digitale presentatie van de etsen, litho’s en gemengde technieken, de kunst van Cees de Gast.
Een bijzonder tussendoortje: op maandag 26 april werd ik bijzonder verrast door een delegatie van onze gemeente Beesel. Onze burgemeester stond daar ineens voor de deur met een aardig aantal mensen rondom hem heen. Wat bleek? Onze koning vond het prima dat ik een lintje kreeg opgespeld. Ik werd dus gedecoreerd. ‘Lid in de orde van Oranje Nassau.’ Bijzonder werk verricht voor de Bibliotheek in de gemeente Beesel. Daarnaast nog meer vrijwillige maatschappelijke functies. Duidelijk werd ook nog door de burgemeester vermeld dat ik ook al vele jaren mantelzorger ben. Het hele feestelijke gebeuren was heel bijzonder. Maar flabbergasted was ik die avond de 26e april. Zo maar mijn kop op het NOS journaal! Toen was de avond gevuld. Dan blijkt hoeveel mensen je kent, die jou dus kennen, van voormalig werk en functies die ik er lange tijd naast het werk en de mantelzorg bekleed heb. Mijn telefoon barstte zo ongeveer uit zijn n voegen van alles reacties en felicitaties die ik binnen kreeg. Wat een eer viel mij te beurt. Maar mensen geloof me: ik deed alleen wat ik moest doen.

Foto van TV: NOS journaal 26 april 2021 .

Vanaf 1 juli tot en met 30 september 2022 wordt
een gedeelte van de grafische kunst van ‘Cees de Gast’
geëxposeerd in Galerie ‘Tegelen.’

Adres: Kerkstraat 27a te Tegelen. 

Openingstijden:  elke vrijdag en zaterdag van 12:00 – 17:00 uur.  

De column van vorige week eindigde als volgt: Vanaf medio 1982 mochten we in deze fabriek werken en wonen. Er werd gewerkt aan de kunst. Er kwam een kantoor aan huis. Nu komt er een einde aan deze mooie periode. Nu nog steeds (rondkijkend in de woonvertrekken, de voormalige expositieruimte, atelier en kantoorruimte) genieten we elke dag weer van het bijzondere. Een geweldige bouw, mooi monument, daarnaast zeker heel belangrijk: onze enorme privacy die we daar altijd hadden. Nu komt daar een eind aan. Het wordt nu (gezien de leeftijd) kleiner gaan wonen. We zoeken nog even verder naar een geschikte woning en zorgen er voor dat onze bijzondere werk- en woonruimten door andere eigenaren bewoond en gebruikt kunnen gaan worden. Wordt vervolgd… 

Ja, als je dan gaat verhuizen wordt het opruimen geblazen. Iedereen gaat druk inpakken en zorgt er voor dat alles weer een plekje krijgt. Hoe spannend kan het zijn? Nieuwe woonomgeving, ander soort leven, geen openstelling van de kunst-expositie meer. Toch gaat het leven met de kunst en tussen de kunst gewoon verder. Het zal nog meer een digitale kunstuitwisseling worden. Nu zijn in die ruime fabriek nog steeds een paar vertrekken ingedeeld om daar de kunst van Cees de Gast te exposeren en te verkopen. In de eerste twee weken van april zal daar een einde aan komen. Nog tot 10 april 2021 zal de kunst daar te zien zijn: Rijksweg 12, Reuver. Volgens de coronaregels op afspraak. Gewoon even bellen 06-50600664. Als extra geven wij een boek cadeau bij aankoop van een kunstwerk v.a. € 100,00 en een tweede boek cadeau bij aankoop van kunst v.a. € 200,00. Zie afbeeldingen van de boeken onder de tekst van deze column. 

Wonen zonder werk? Het zal zeker gaan bevallen. Maar helemaal niets doen, dat zal niet gaan lukken. Ook onze kunstwereld gaat verder. Misschien niet direct ter plaatse zichtbaar, wel meer digitaal werk. Via de websites www.ceesdegast.nl en www.rotzakken.eu komen we daar vanaf de maand mei op terug. 

Intussen ga ik maar door met inpakken en opruimen. De column is vandaag vanwege die drukte niet zo uitgebreid.   

catalogus met 53 afbeeldingen van de grafische kunst van Cees de Gast 

waargebeurd verhaal, 192 blz. 

reactie: anskreb@ziggo.nl 

De column van 26 februari 2021 eindigde als volgt: De  ‘STRIJD DER ARMOEDE’, dit is een bekend paneel van Cees de Gast, werd gemaakt in 1988, is een werk in gemengde techniek met een afmeting van 105 x 245 cm. Cees was in Rotterdam op de Kunstacademie voornamelijk afgestudeerd in grafische kunst. Technieken: etsen, linosnede en lithosteendruk. Maar in zijn atelier in Reuver begon hij zich al snel toe te  leggen op het maken van wandpanelen in vele soorten en technieken. Diverse werken zijn nog te bewonderen in zijn expositieruimte in de fabriek. De strijd der armoede is een van de bekendste kunstwerken van Cees de Gast.

Maar nu verder. In relatie tot het verloop van de vrijdagmiddag columns van de afgelopen tijd en de inhoud van deze columns. Er is de laatste weken behoorlijk vanaf geweken. Dat kwam door diverse omstandigheden… Druk druk druk (zie laatste column van 12 maart 2021 en mijn relaas over de ervaringen bij het zoeken naar woonruimte. Daarnaast de confrontatie met die tegenstrijdigheden waarbij ons Coronavirus zich moet aanpassen, bijvoorbeeld: ‘moet ik als virus in de buurt bij die stoel op het terras blijven rondfladderen, of mag ik ook bij die te koude betonnen blok komen waarop iemand zijn afgehaalde koffie zit te drinken’? Ik probeer steeds dergelijke tegenstrijdigheden te begrijpen, maar weet dit verschil tussen die stoel en die betonnen blok nog steeds niet. Tevens zal het duidelijk zijn: het virus weet het zelf ook niet meer. Maar enfin, we maken ons hier niet meer druk over. We krijgen een nieuwe regering. De nieuw gekozen regeringspartijen maken vanzelf alles wel weer goed toch? Zoals altijd. Geen woningnood meer dus, voor iedereen een betaalbare woning. Precies op het moment dat we zoekende zijn. Het kan niet beter.

Na de laatste column over die fabriek daar op de Rijksweg in Reuver is er van alles gebeurd. Een stukje geschiedenis gaat verder. 

Vanaf medio 1982 mochten we in deze fabriek werken en wonen. Er werd gewerkt aan de kunst. Er kwam een kantoor aan huis. Nu komt er een einde aan deze mooie periode. Nu nog steeds (rondkijkend in de woonvertrekken, de voormalige expositieruimte, atelier en kantoorruimte) genieten we elke dag weer van het bijzondere. Een geweldige bouw, mooi monument, daarnaast zeker heel belangrijk: onze enorme privacy die we daar altijd hadden. Nu komt daar een eind aan. Het wordt nu (gezien de leeftijd) kleiner gaan wonen. We zoeken nog even verder naar een geschikte woning en zorgen er voor dat onze bijzondere werk- en woonruimten door andere eigenaren bewoond en gebruikt kan gaan worden. Wordt vervolgd… 

reageren: anskreb@ziggo.nl 

Druk, druk, druk… vandaag is er geen vrijdagmiddag column.

 

reactie: anskreb@ziggo.nl  

Voor deze column wil ik effe een tussendoortje kwijt. Vandaag geen kunst van Cees de Gast, geen boeken en geen verkoopverhaal over de fabriek aan de Rijksweg 12 te Reuver. Wel ben ik als mens een ervaring rijker. Een corona rondje Nederland. Voor het zoeken naar passend onderdak moest even e.e.a. worden bezichtigd en worden gecontroleerd. Hoe dat moest? Het werd in korte tijd, binnen zo’n twee dagen in elkaar geflanst. Door het wat verder reizen werden het een paar overnachtingen in diverse hotels. ‘WEL MET STRENGE CORONA MAATREGELEN’ dat werd bij voorbaat al ten strengste verteld. ‘HOUD DAAR REKENING MEE.’ Nou en dan? De maatregelen zijn zeer streng opgelegd door onze (thans demissionaire) regering onder leiding van Mark Rutten. (Wie kent hem niet?) Echter door die maatregelen komen de problemen voor onze burgers. En dat is nogal wat, merk je dan. Niets drinken onderweg, niets eten onderweg, wel een mogelijkheid om af te halen. Lekker warme koffie. Dan met je kont op de koude betonnen muurtjes gaan zitten. Veel van deze muurtjes staan naast de terrasstoelen, waar je niet op mag zitten. Dus beter maar niets nuttigen als je honger hebt, niets drinken als je dorst hebt.  Waarschijnlijk is een zittend mens op een terrasstoel gevaarlijker dan een mens die op een betonnen muurtje zit, direct naast die stoel. Leuk toch het virus weet precies waar hij rekening mee moet houden: muurtjes wel, stoelen niet.  Of zou het andersom zijn? En het ergste: geen toegankelijke toiletten te vinden. Niet plassen dus. Ophouden en dichtknijpen, daar komt het dan op neer. Dat is veel gezonder toch dan corona krijgen? Een dan kom je met dichtgeknepen billen aan bij je hotel waar je straks gaat slapen. “Jammer,” hoor je dan. Gebruik van het toilet is ten strengste verboden en boven op je slaapkamer mag ook niet want je mag er nog niet in. ‘Ja, dan ga ik maar wildplassen’, bedenk ik dan. Maar dat kan wel duur worden, want dat zou zo maar eens € 500,00 kunnen kosten toch? Zo zijn we door de maatregelen van onze regering met een groot probleem opgezadeld. Gelukkig komen we terecht in een toeristisch gebied waar een openbare toilet staat. Geheel open en toegankelijk. Iedereen mag en kan er onbeperkt gebruik van maken. Dan is een plasje zo gepiept. Allen op één Dixi. Wat is nu het verschil in de bescherming naar de mensheid toe? Wat is het verschil in die bescherming bij het gebruik maken van die ene Dixi of het gebruik maken van een toilet met een paar mensen die een hotelkamer boeken. Ik denk dat de mensen die het hotel binnen stappen, waar ze ’s-avonds moeten slapen, gevaar voor besmetting van het virus lopen en mensen, die direct achter elkaar gebruik maken van die openbare toilet, geen virussen kunnen overbrengen op andere mensen. Ja dat zal het wellicht zijn. Op een rijtje aaneengesloten gebruik maken van een die ene schijtdoos moet dus kunnen. Kan het nog viezer?  Het vreemdste moet dan echter nog komen. Je zou er hoogst verbaasd door worden. Eten in het restaurant van het hotel mag niet. Ook dat zijn weer coronamaatregelen tegen onze beveiliging. Afhalen bij het restaurant mag wel. Je eten mag niet bezorgd worden bij je kamerdeur. En dat zullen dan zeer zeker gepaste coronaveilige maatregelen zijn. Er loopt geen personeel van het hotel over de gangen. Ook niet van de kookafdeling. Lekker rustig en dus coronaveilig zou je denken. Maar ineens merk je dat een grotere chaos niet denkbaar is. Iedereen loopt over de gangen door het hotel. Alle mensen van de bovenetages gebruiken de liften. Terecht, want iedereen wil toch echt wel eten. Het stinkt vreselijk, al dat eten door elkaar. En je loopt elkaar zowat voor de voeten. Zou het niet virusveiliger zijn als een of twee mensen van het hotel met een eetkar rondrijden en op elke kamerdeur kloppen? Zou moeten kunnen, want dergelijke karren worden ook ’s-morgens gebruikt als logees hun kamer verlaten hebben. En dan zit je daar zo’n beetje met je bord eten op je knieën. Och dit laatste heeft niets met die regels in de huidige tijd te maken, doet dus niet er zaken. Het eten smaakte wel goed.  Tot volgende week.

reageren: anskreb@ziggo.nl 

Dat er wat gaat gebeuren met en in de bekende fabriek langs de Rijksweg, midden in het centrum van Reuver, heb ik al bekend gemaakt. Gedurende de lange tijd dat ik daar mocht wonen en werken, heb ik e.e.a. uitgezocht over de geschiedenis van het bouwwerk. Vandaag een 6e deel van de historie:

De kunst, het wonen en werken kwamen samen onder één dak. Cees de Gast, geboren op 15 juni 1942 te Hank, maakte furore in de kunst. Een gevonden presentatie: ‘His works of art are abstract, approaching the limit of reality and based on a multitude of available forms. The most important considerations then are compositions composed of planes, lines, mobility’s and detail formations. Ideas, expressed by these mains, provide the viewer with a  range of realities, interpretations and associations. Some of his works are creations that tend to the mystical symbolic. Especially when he employs colours.’
Vertaling:  ‘Zijn kunstwerken zijn abstract, benaderen de grens van de werkelijkheid en zijn gebaseerd op een veelvoud aan beschikbare vormen. De belangrijkste overwegingen zijn dan composities die zijn opgebouwd uit vlakken, lijnen, mobiliteits- en detailformaties. Ideeën, uitgedrukt door deze hoofdlijnen, bieden de kijker een scala aan realiteiten, interpretaties en associaties. Sommige van zijn werken zijn creaties die neigen naar het mystieke symbolische. Vooral als hij kleuren gebruikt.’

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Titel: Strijd der Armoede,
wandpaneel in gemengde techniek,
uniek object, formaat 105 x 145 cm. 

De ‘STRIJD DER ARMOEDE’ een bekend paneel van Cees de Gast, werd gemaakt in 1988, een werk in gemengde techniek en een afmeting van 105 x 245. Cees was in Rotterdam op de Kunstacademie voornamelijk afgestudeerd in grafische kunst. Technieken: etsen, linosnede en lithosteendruk. Maar in zijn atelier in Reuver begon hij zich al snel toe te  leggen op het maken van wandpanelen in vele soorten en technieken. Diverse werken zijn nog te bewonderen in zijn expositieruimte in de fabriek.

reactie: anskreb@ziggo.nl 

Dat er wat gaat gebeuren met en in de bekende fabriek langs de Rijksweg, midden in het centrum van Reuver, heb ik al bekend gemaakt. Gedurende de lange tijd dat ik daar mocht wonen en werken, heb ik e.e.a. uitgezocht over de geschiedenis van het bouwwerk. Vandaag een 5e deel van de historie:

Het was de Letterkundige die de bedrijfspanden uit het faillissement opkocht. Een fabriekspand aan de Parellelweg in Reuver en de Colberts fabriek langs de Rijksweg. Het pand aan de Parallelweg werd door de Letterkundige jarenlang gebruik voor het fabriceren van allerlei reclameobjecten. De fabriek aan de Rijksweg nummer 10 en 12 werd doorverkocht aan Willem Limburg. Willem had zijn naam tijdens zijn verblijf in Amerika laten veranderen van Willem Verhaegh naar Willem Limburg. Willem ging er zelf in zijn fabriek wonen. Een kantoorruimte werd ingericht als woon- en slaapkamer. Verder werd het gebouw door hem gebruikt voor opslag van een bonte verzameling materialen die overal vandaan kwamen. Al gauw besloot Willem om een groot gedeelte van zijn fabriek te verkopen. Daardoor kreeg de fabriek in 1982 verschillende eigenaren. Het oudste gedeelte van het pand werd in 1982 gekocht door het echtpaar Cees de Gast en Ans Krebbeks. Cees de Gast maakte meteen gebruik van de ruimte door in 1982 in een van de voormalige fabriekshallen zijn eigen atelier en een grote expositieruimte te maken. Onder de naam ART ATELIER werd de kunst meteen naar buiten gebracht. Het was hard werken voor het echtpaar om alle plannen die zij hadden te verwezenlijken. Wonen (een gezin met twee kinderen), werken, een kunstafdeling, kantoor aan huis. Het gebruik van deze mooie fabriek groeide. In 1983 werden de werkzaamheden van Cees uitgebreid met een teken- en schilderschool. In de expositieruimte werd een aantal keren per jaar door diverse kunstenaars een wisselende tentoonstelling ingericht. De tekenschool werd een succes. De aanvragen van leerlingen was te groot om deze allemaal in de lesuren op te nemen. Daardoor ontstond een lange wachtlijst. Cees de Gast maakte furore in de kunstwereld en exposeerde zowel in zijn eigen fabriek, maar ook elders in de provincie en Nederland. Terwijl dit allemaal opgestart werd, moest in de fabriek ook het privé gedeelte worden ondergebracht. Daarom werd er gebouwd en verbouwd om als echtpaar met twee kinderen te kunnen wonen. Het hield echter nog niet op. In 1983 werd het kantoor van Ans Krebbeks geopend. Koop en verkoop van onroerend goed. Een eerste makelaardij in Reuver werd geboren. Ans stapte als een van de eerste vrouwelijke makelaars de mannenwereld binnen en startte  haar eigen kantoor.  Nu terugkijkend: in die tijd was de titel makelaar nog beschermd. Deze titel mocht je alleen gebruiken als je beëdigd was door de Arrondissementsrechtbank. In april 1984 WERD Ans beëdigd als MAKELAAR/TAXATEUR O.G. voor de rechtbank in Roermond. De naam van haar kantoor werd gewijzigd. De naam KREBBEKS ONROEREND GOED werd veranderd in KREBBEKS MAKELAARDIJ.
Wordt vervolgd…

 

reactie: anskreb@ziggo.nl 

Titel: UITSTOTING Kleurenets
oplage: 5 stuks
afmeting: 51 x 78 cm.

Dat er wat gaat gebeuren met en in de bekende fabriek langs de Rijksweg, midden in het centrum van Reuver, heb ik al bekend gemaakt. Gedurende de lange tijd dat ik daar mocht wonen en werken, heb ik e.e.a. uitgezocht over de geschiedenis van het bouwwerk. Vandaag een 4e deel van de historie:

In 1941 kocht Jan Simons de grond en opstallen van de Bierbrouwerij. In de Tweede Wereldoorlog werd het moeilijk om de bedden- en matrassenfabriek in stand te houden, maar overleefde gelukkig deze lastige periode. In 1945 kwam de bevrijding en kon de opbouw van het land beginnen. Na onze bevrijding beleefde de COLBERTS STALEN MEUBELEN FABRIEK dan ook een periode van grote bloei en groeide uit zijn muren. Het bracht van alles teweeg. Als je namelijk de geschiedenis van de COLBERTS FABRIEKEN volgt kom je diverse keren een naamswijziging en uitbreiding van de werkoppervlakte  tegen. De fabriek had tot nu toe een totale oppervlakte van 298 vierkante meter. Deze oppervlakte kon uitgebreid worden. In 1949 werd de fabriek dan ook vergroot. De punt (taartpunt) werd aangebouwd. Dit nieuwe gedeelte bestond uit twee verdiepingen. Ook werd aan de voorzijde een gedeelte van de kantoren uitgebreid. Een aanzienlijke verbouwing. De totale oppervlakte van het gebouwde werd 478 vierkante meter. Jan Simons was een prima zakenman en begon op zeer succesvolle wijze met het uitbreiden van de productie. De COLBERTS-PRODUCTIE werd breder opgezet om van uitsluitend matrassen en ledikanten tot complete slaapkamers te kunnen produceren. Het werden stalen bedden en stalen meubelen. Wat een succes: zeer gewilde en veel gevraagde complete slaapkamers van dit type in de 60er jaren van de vorige eeuw. In 1968 werden de grond en gebouwen ondergebracht in de ‘NAAML. VENN. COLBERTS STALEN MEUBELEN N.V.’ Om weer in 1972 omgezet te worden in een ‘BESLOTEN VENNOOTSCHAP MET BEPERKTE AANSPRAKELIJKHEID.’ Jan Simons overleed in 1982. Een zoon had de leiding van de fabriek reeds overgenomen. Onder leiding van de zoon veranderde zowel de naam van de fabriek, als ook de productie. Onder de naam ‘SIMONS DESIGN’ werden moderne gestileerde meubelen ontworpen en vervaardigd. In 1978 kwam echter een einde aan het bestaan van de COLBERTS FABRIEKEN en SIMONS DESIGN door een faillissement van het bedrijf. Omdat er nog meer onroerende bedrijfshallen door de jaren heen aangekocht waren, werd het fabriekspand aan de Rijksweg te samen met de overige bedrijfspanden openbaar verkocht.     

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Reactie: anskreb@ziggo.nl